Evet arkadaşlar çok güzel bir #Bolu kampını daha geride bırakmış bulunuyoruz ve hepimiz kamp sonu depresyondayız. 🙂
Şimdi birazcık bu güzel oluşumdan bu güzel kamptan bahsetmek istiyorum. Biz kampı duyurduğumuzda yaşadığımız heyecanın karşılığını kelimelerle anlatamam sanırım. Nedendir bilmem ama Abant kampının her zaman ayrı bir tadı oluyor. Geçen yılda böyleydi, bu sene de böyle oluyor. Doğru kelime ise ” Paylaşım ”
Hiç tanımadığımız ama aile gibi hissettiğimiz yüzlerce insandan bahsediyorum. Bu aile dışında biri bunu duyunca çok saçma gelecektir eminim. Kartvizitlerini bırakmış yüzlerce insan. Bir ateş başında müzik yapan bir grup düşünün saksafon ve bağlamayı birbirine kardeş etmiş iki güzel insan düşünün ve onlara vokal yapan bir küçük hanım. Dışarıdan bakıldığında bunlar sözleşmişler de gelmiş dersiniz. Bir enstrümanı çalan A şehrinde doktor biri B şehrinde öğrenci biri C şehrinde hemşire. Neyse çok heyecanlıyım, uzatmayacağım 🙂
1000+ çadırdan bahsediyoruz arkadaşlar 2000+ insandan bahsediyoruz. Çoğu eğlendi çoğu güzel vakit geçirdi , hepimizin damağında kaldı bu buluşma. İşin en güzel kısımlarından biride o derece bir kalabalıkta tek aksi durum olmaması. Hoşgörü ne güzel bir şey yahu! Biraz da şunu gördüm, birbirini hiç tanımayan insanlardan biri yerde uyuya kalmış öteki kendi battaniyesi ile onu örtüyor.
Tamam tamam çıkıyorum bu duygusal mod’dan. 🙂
Hatay’dan İzmir’den İstanbul’dan Türkiye’nin her yerinden otostopla gelen otobüsle gelen kendi araçlarıyla gelen güzel insanlar. 2 gün deliler gibi eğlenip kimseye rahatsızlık vermeyen insanlar. Arkalarında tek çöp bırakmamak için onca çaba veren insanlar. Sizinle aynı ailede olmak gerçekten gurur verici. Değişik insanlarsınız değişik seviyoruz sizi 🙂
Sevgiyle kalın.
Kenan DEŞİŞ
